Kleine zelfstandigen, grote leiders

Delhaizeverhaal

Enkele weken geleden kondigde Delhaize aan dat het winkels ‘in eigen beheer” ging overlaten aan zelfstandige uitbaters.  In totaal 128 winkels, met samen zo’n 9000 werknemers, zouden overgaan in handen van zelfstandigen

Sindsdien kunnen we dagelijks horen dat stakers depots en/of winkels blokkeren.

Terecht strijden mensen om hun behoud van hun rechten, hoor ik sommigen zeggen. Ik hoor ook in de pers dat dit nieuws bijzonder hard aankomt bij het personeel, ook al is er bij de overgang behoud van tewerkstelling en van de arbeidsvoorwaarden.

Maar, denk ik, is het niet schandalig? Waarom gaat men er van uit dat medewerkers slechter af zijn om te werken voor een kleine zelfstandige. Is het beter te werken bij een anonieme werkgever, veelal aandeelhouders die slechts willen dat hun aandeel opbrengt? Is een grote werkgever met een hoofdzetel ergens in Brussel waar de HR-directie die de werknemers niet persoonlijk kent, maar slechts de ratio’s of de KPI’s opvolgt, en de krijtlijnen van een HR Beleid aan een vergadertafel bepaalt, dan zoveel beter? Vakbonden menen blijkbaar van wel.

Ik deel deze mening niet en sprak met een ‘kleine zelfstandige’ die een AD Delhaize uitbaat, over hoe hij met het personeel omgaat. In lijn met de instructies van Delhaize verzoekt hij anoniem te blijven.

Positieve werksfeer

“Natuurlijk ben ik geschokt over de wijze waarop over zelfstandige uitbaters wordt gesproken. Alsof wij onze medewerkers onmenselijk zouden behandelen, wel integen-deel! Er heerst bij mij in de winkel een heel goede sfeer. De meeste van mijn mensen hebben een zeer hoge anciënniteit. Nog maar vorig weekend vierden we een pensio-nering van één van onze medewerksters die na 35 jaar op rust gaat”. Een andere indicatie is het feit dat meerdere werknemers uit dezelfde familie komen. “Als het zo slecht is hier, dan vraag je toch niet je zus of broer om hier te komen werken, toch?”.

“De mensen kennen mij hier met mijn voornaam en ik ken elk met naam en toenaam, ook de situatie thuis en in de familie”. In de winkel gaat men als een groot gezin met elkaar om. Er zijn wel vastgelegde regels, maar de zaakvoerder beslist liefst in samenspraak en overleg.

Flexibiliteit

“Ieder heeft een vast alternerend werkschema. We vragen uiteraard flexibiliteit, maar deze geldt in twee richtingen: ik ben de eerste om een werknemer de mogelijkheid te bieden om voor een ziek kind of een hulpbehoevende ouder vrij te nemen. Door studenten en flexi-jobbers in te schakelen, werken de werknemers in regel slechts één weekend op vier”.

“Dat mensen op meerdere plaatsen zouden moeten staan en meerdere taken kennen, wat de vakbonden zeggen, tja, ik ervaar net dat mensen graag afwisseling hebben, nieuwe taken willen leren en verantwoordelijkheid dragen!”.

Tevreden personeel

Zo heeft een kleine zelfstandige, nog meer dan wie ook, er alle belang bij om dicht bij zijn personeel te staan en erop toe te zien dat de werknemers tevreden zijn.
“Ik weet niet of tevreden medewerkers meer of harder werken, en dat hoeft ook niet voor mij, maar ik weet wel dat ik op ‘mijn’ mensen kan rekenen, als ’t nodig is”. “Ik merk ook dat mijn mensen nauwelijks op zoek gaan naar een andere baan, en dat is in deze tijden ook niet onbelangrijk. Het is momenteel immers uiterst moeilijk om een geschikte vervanging voor de vacatures te vinden! Dit wordt onze grootste uitdaging”.
Of hij minder zou betalen dan in de grote ketens? “Ik heb het nog niet meegemaakt dat mensen een loonsverhoging komen vragen, ook al staat mijn deur hier letterlijk alle dagen open. Waarom niet? Omdat ik hen waardeer en rechtvaardig beloon”.

Gouden tips

Welke tips kan hij geven aan andere ‘kleine ondernemers’?

• Vermijd onzekerheid, verander niet ‘om te veranderen’, en informeer je mensen goed. Ook een vast werkschema helpt. Mensen die goed werken, moeten niet vrezen voor hun baan.
• “Omdat voor werktevredenheid de directe leidinggevende doorslaggevend is, houd ik het aantal niveaus beperkt: ieder krijgt zoveel mogelijk verantwoorde-lijkheid en er zijn weinig over geen controleurs of bazen.

Zo zorg ik ervoor dat, ook in deze moeilijke tijd, mijn mensen met de een glimlach op het gezicht komen werken, wat zeker ook belangrijk is voor de klanten!”

Paul Dondeyne, 5 april ’23